Kişi aynı evde yaşadığı yoksul kardeşine zekât verebilir, bu caizdir. Hatta fıkıh alimlerine göre fakir akrabaya zekât vermek daha faziletli bir davranıştır, çünkü bunda hem zekât borcunu ödeme hem de sıla-i rahim (akrabalık bağını gözetme) ecri birleşir. Ancak kardeşin zekât alabilecek durumda, yani dinen fakir veya miskin (asli ihtiyaçları dışında nisap miktarı mala sahip olmayan) olması gerekir. Zekâtı veren kişinin, hukuken kardeşine bakmakla yükümlü olmaması gerekir. Aynı evde yaşamak, eğer kardeşin mal varlığı ayrı ve kendisi fakirse, zekât vermeye engel değildir. Çünkü önemli olan kişinin ferdi mülkiyeti ve mali durumudur. ​Zekât, kişinin nafakasını temin etmekle yükümlü olduğu usul (anne, baba, dede, nine) ve fürû (çocuk, torun) ile karı-koca birbirine verilmez. Kardeşler bu grubun dışındadır. Bu nedenle, kardeş gerçekten ihtiyaç sahibi ve kişi de ona bakmakla yükümlü değilse, aynı evde yaşasalar bile zekâtını ona verebilir. ​Zekâtın geçerli olması için, verilen malın veya paranın fakirin tam mülkiyetine (temlik) geçmesi gerekir. Kardeşi zekâtı aldığında, o para artık ona aittir ve dilediği gibi harcama hakkına sahiptir. Ancak ​zekât veren kişi, kardeşine verdiği paranın karşılığında bir menfaat elde etme amacında olmamalıdır. Zekâtı, sadece Allah rızası için dini borcunu ödeme niyetiyle vermiş olmalıdır. ​Kardeşin aldığı zekat parasını evin ihtiyaçlarına kullanarak kendisinin bundan faydalanması amacını gütmememlidir.