​Bu konudaki temel fıkhi dayanak, “el-vesâilü leha ahkâmü’l-mekâsıd” (Vesilelerin hükmü, maksatlarının hükmü gibidir) kaidesidir. Yani, haram olan bir amaca ulaştıran her vesile (araç veya yol) da haramdır. Fıkıh âlimleri, bir şeyin satışının caiz olup olmadığına karar verirken, o malın ‘asıl olarak mubah’ (helal) olup olmadığına ve ‘hangi amaçla kullanılacağına’ bakarlar. İslam’da, hem erkek hem de kadın için belirlenmiş ve namahrem (yabancı) kişilerin yanında örtülmesi farz olan bölgeler vardır. Kadınlar için yüz ve el dışındaki tüm vücut, erkekler için ise göbek ile diz kapağı arası bu bölgelerdendir. Plaj kıyafetleri genellikle bu avret bölgelerini açıkta bırakan veya hatlarını belli eden ürünlerdir. Plaj kıyafetleri gibi ürünler, normalde giyilmesi haram olan bir giyim tarzının yayılmasına ve teşvik edilmesine doğrudan hizmet eder. Bu ürünleri satmak, alıcıyı harama teşvik etmek ve ona bu konuda yardım etmektir. Fakat havlu, yüzme simidi, şemsiye gibi ürünler, bizzat kendileri haram olan şeyler değildir. Bunlar, normal şartlarda, helal ve faydalı amaçlar için kullanılan eşyalardır. Bu ürünleri alan bir kişinin, onları kesinlikle haram bir ortamda veya haram bir amaç için kullanacağı kesin değildir. Bir havlu, karışık bir plajda kullanılsa bile, aynı zamanda abdest kurulamak, namaz kılarken seccade olarak kullanmak veya sadece evin içinde kullanmak gibi helal amaçlar için de alınabilir. Bir bıçak satıcısı, bıçağın yemek kesmek gibi helal bir amaçla da kullanılabileceği için, potansiyel olarak haram bir fiil (cinayet) için kullanılacağını düşünerek satıştan men edilemez. Aynı mantık, bu tür plaj ürünleri için de geçerlidir. Ancak mubah olan (bizzat kendisi helal olan) bir şeyi, haram bir amaçla kullanılacağını bildiği birine satmanın haram olduğu belirtilir. Örneğin; silâhın normalde satılması helal iken, bir Müslüman grubun diğerine saldırmak için silâh istediğini bilerek satmak haramdır.