​Bankaların promosyon almayan müşterilere verdiği faizsiz kredi hakkı, İslam fıkhı açısından önemli bir konudur ve bazı sakıncalar içermektedir. ​İslam fıkhında faiz (riba), önceden belirlenmiş bir fazlalığın karşılıksız olarak alınmasıdır. Bankalar, genellikle kâr amacı gütmeyen işlemler yapmazlar. Dolayısıyla, “faizsiz kredi” adı altında sunulan bu ürünün gerçekte ne olduğu iyi analiz edilmelidir. Banka, promosyon adı altında müşterisine zaten bir miktar para veya hizmet sunmayı taahhüt etmiştir. Müşteri bu promosyonu almadığında, banka aslında bu parayı cebinde tutmuş olur. “Faizsiz kredi” olarak sunulan 300 bin TL, bu durumda bankanın müşteriye vermediği promosyon karşılığında sunduğu bir “karşılık” veya “ödül” haline gelir. Bu kredi, sadece promosyonu almamış kişilere verilir. Bu, kredinin doğrudan promosyondan feragat etme şartına bağlandığını gösterir. ​İslam fıkhında, bir sözleşme başka bir şarta bağlanamaz. Bankanın verdiği faizsiz kredi, banka ile müşteri arasındaki ana sözleşmeye ek bir şart getirmektedir. Bu durum, İslam fıkhında bir akit (sözleşme) içinde iki ayrı şartı birleştirmeye (buna “iki akit bir arada” denir) benzer bir yapı sergiler. Bu, bir nevi “promosyonu almazsan sana 300 bin TL kredi veririm” demektir. Bu gibi durumlar, faizli bir işlemi dolaylı olarak meşrulaştırma çabası olarak değerlendirilebilir. ​Özetle, bankaların sunduğu bu “faizsiz” kredi, bankacılık sistemi içinde ve ticari bir döngüde gerçekleştiği için, İslam fıkhının temel ilkelerine ters düşen dolaylı faiz ve şartlı sözleşme gibi sakıncalar içermektedir. Bu nedenle, İslam fıkhı açısından bu tür kredilerin caiz olmadığı yönünde genel bir görüş bulunmaktadır. Ayrıca kazancının tamamı ya da çoğu gayri meşru olan kişi ya da müesseselere iş yapmak, mülkünü kiraya vermek, alışveriş yapmak, borç (kredi) çekmek, ikramını ve hediyesini almak harama yakın mekruhtur.