Ebû Said El-Hudrî’nin (r.a) rivayetine göre Rasûlullah (s.a.v): “Allah’a ve âhiret gününe iman eden bir kadının beraberinde babası, oğlu, kocası, kardeşi yahut nikâhı haram olan bir erkek olmaksızın, üç gün veya daha fazla süren bir yolculuğa çıkması helâl değildir.” buyurmuştur. Hanefi âlimlerine göre, bir kadın beraberinde kocası veya mahremi olan bir erkek bulunmadığı hâlde, yürüyerek üç gün süren (90 km) veya daha fazla mesafeye yolculuk edemez. Fakat bundan az mesafeye, beraberinde bunlardan kimse olmaksızın yolculuk etmesi caizdir.

Ancak yol emniyeti ve güvenilir kadınlar topluluğu içinde mubah sayılan bir yolculuk yapılmasına cevaz verenler alimler de vardır. Bunlar seleften Hasan-ı Basrî, Evzâî, Atâ, Zührî ve Katâde’nin zahirî görüşleri ve Malikîler ve Şâfiîlerden de bir görüş olarak bilinmektedir. Bu görüşte olan âlimler arasında tam bir ittihat söz konusu değildir, farklı yaklaşımlar söz konusudur. Bazıları güvenilir kadınlar topluluğunu şart koşarken, diğer bir kısmı güvenilir bir tek kadını yeterli saymışlardır. Bir kısımları ise yolun emniyetli olmasını yeterli görmüşlerdir.

Bu görüşte olanlar, kadının tek başına yolculuğunu yasaklayan hadîs-i şerifleri bir illete mebni olarak varit olmuş hadisler olarak kabul etmişlerdir. Bu illetin de “kadının güvenliği ve yol emniyeti” olduğunu ifade etmişlerdir. Buna binaen, eğer bir kadının tek başına yolculuk yapması ciddi bir zorunluk olursa, helal-harama dikkat etmek şartıyla, yolun ve yolculuğun güvenli olup olmadığına bakılarak karar verilebilir. Nitekim, her ne kadar tecih edimese de; Adiy b. Hatim’den nakledilen bir hadisten bu hükmü çıkaranlar olmuştur.